Από μικρά παιδιά πάντα κάτι προσπαθούμε να μάθουμε, κάτι να κάνουμε καλά. Τις περισσότερες φορές, στην αρχή το κάνουμε λάθος μέχρι να μάθουμε να το επιτελούμε με επιτυχία. Σκέψου ένα απλό παράδειγμα….Στα πρώτα σου βήματα όταν μαθαίνεις να κάνεις ποδήλατο, πόσες φορές με μία λάθος κίνηση στο πετάλι δεν έπεσες; Σε σταμάτησε αυτό από το να προσπαθήσεις ξανά; Σκέψου το κολύμπι….Πώς μαθαίνουμε όλοι να κολυμπάμε; Στην αρχή κάνοντας πολλά λάθη, φορώντας σωσίβιο. Τα οποία λάθη τα επαναλαμβάνουμε και χωρίς αυτό. Ποτέ , όμως δεν πνιγόμαστε. Έτσι είναι και η ζωή! Κολυμπώντας μέσα στα λάθη, μαθαίνουμε να ζούμε.
Αυτό που λέω πάντα στους ανθρώπους είναι να μη φοβούνται να κάνουν λάθη. Μέσα από τα λάθη μαθαίνουμε να ζούμε. Λάθος μπορεί να είναι κάτι μικρό μέχρι κάτι μεγάλο, όπως μία λέξη, μία σκέψη, μία απόφαση, μία σχέση. Τίποτα από αυτά όμως δεν είναι πιο μεγάλο από την ίδια μας τη ζωή και από αυτό που πραγματικά είμαστε. Κοιτάζοντας το παρελθόν και τα λάθη μας, η πρώτη κίνηση που κάνουμε είναι να μετανιώνουμε γι’αυτά. Και εδώ έρχεται και πάλι η φωνή που λέει:΄΄ Ποτέ μη μετανιώνεις για όσα έκανες, αλλά μόνο για όσα δεν τόλμησες ποτέ να κάνεις.΄΄ Μην επικρίνεις τον εαυτό σου, να είσαι επιεικής με τα λάθη σου και να μη σκέφτεσαι τι θα μπορούσε να είχε συμβεί στο παρελθόν, αλλά τι έχει συμβεί πραγματικά και τι κέρδισες εσύ μέσα από αυτό.
Πώς θα συμφιλιωθείς με τα λάθη σου; Σίγουρα δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι όμως και κάτι που χρειάζεται μία μαγική συνταγή. Ένα πρώτο βήμα είναι να κατανοήσεις και να εντάξεις στη ζωή σου κάθε λάθος που έκανες, κάνεις, και θα συνεχίσεις να κάνεις. Είναι απαραίτητα και δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τα κατανοήσεις. Για ποιο λόγο έγιναν; Τι αρνητικές επιπτώσεις επέφεραν σε σένα, αλλά και τι θετικές; Αν επιτρέπεις στον εαυτό σου να μετανιώνει για κάτι, πρέπει να αναγνωρίζεις και τι συναίσθημα επιφέρει αυτό στη ζωή σου. Μη μαλώνεις και μη θυμώνεις με τον εαυτό σου! Γιατί αυτός ο θυμός μετατρέπεται σε μία εσωτερική βόμβα έτοιμη να ανατιναχθεί σε μία ευάλωτη στιγμή για σένα. Και όταν ανατιναχτεί οδηγούμαστε σε ακόμα περισσότερα λάθη.
Αντί να σπαταλάς την ενέργειά σου, με το να σκέφτεσαι γεμάτος θλίψη και απογοήτευση πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα εάν είχες κάνει διαφορετικές επιλογές, επικεντρώσου στο πώς μπορείς να καλυτερέψεις τα πράματα όπως είναι τώρα. Μη φαντάζεσαι πιθανά αποτελέσματα για το παρελθόν. Γιατί θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα.
Αυτό που χρειάζεται είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου μέσα από τα λάθη σου. Όταν αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά, θα δεις πως δεν έχουν σημασία τα λάθη και οι επιλογές στη ζωή μας και ούτε τι θα πουν οι άλλοι γι’αυτά. Και όταν δεν μετανιώνουμε για όλα όσα κάνουμε, αυτό το ονομάζομε θάρρος και δύναμη. Τα λάθη μας είμαστε εμείς και είναι και αυτά μέρος της προσωπικότητάς μας. Μας καθορίζουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μας καταδικάζουν! Είναι επίσης ωραίο να μιλάμε για τα λάθη μας. Μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε.
Ο μόνος άνθρωπος που δεν κάνει λάθη είναι αυτός που δεν κάνει τίποτα! Στο παζλ της ζωής μας είναι ωραία η ποικιλομορφία, είναι ωραία τα μικρά κομμάτια λάθους που δίνουν και αυτά το δικό τους στίγμα. Για το τέλος κρατήστε αυτό: ΄΄Δεν είναι τα λάθη που καθορίζουν ποιοι είμαστε, αλλά είναι το πώς συνερχόμαστε από αυτά.΄΄
